MONDIAL ZUIDELIJK HALFROND ARGENTINIË 2019

Na mijn verkiezing als Vicepresident committee Executive COM werd mij tevens duidelijk dat er van mij verwacht werd dat ik als bestuurder aanwezig diende te zijn bij wereldshows in andere delen van de wereld. Binnen de wereldbond zijn er twee wereldshows, dat klinkt een beetje onlogisch want er is toch maar 1 wereld, waar je een wereldshow mag verwachten.

Uitgelegd zit het zo in elkaar dat de grote tijdverschillen en seizoenen er voor zorgen dat vogels vanuit de andere kant van de wereld in een heel ander ritme zitten als die hier in Europa. Daar waar in Nederland de shows gehouden worden is men aan de andere kant van de plas met kweken bezig en dat uiteraard ook andersom in onze kweekperiode.

Zo ging de Mondial 2019 van het Zuidelijk halfrond in Argentinië plaatsvinden, Zuid-Amerika dus, en wel in de maand juli 2019. Bijna 12.000 km vanaf Nederland en een vliegreis van 14 uur. Maar goed een hele ervaring. Eerst met de trein van Almelo naar Amsterdam, vervolgens wachten voor het boarden en dan vliegen om 14 uur later in Buenos Aires aan te komen. Alleen op een groot vliegveld. Mijn chauffeur die mij op zou halen was ziek geworden, dus mij werd verzocht een taxi te nemen naar een voetbaltrainingscomplex van Escobar een voorstadje van Buenos Aires. De taxirit op zich was een belevenis, waarbij ik regelmatig dacht ik kom zonder chauffeur te zitten. Volgens mij was het namelijk geen legale taxi.

Bij het vliegveld werd ik opgewacht door wat aanbieders van taxi’s zo werd ik een taxi (zonder taxi aanduidingen) ingeloodst die mij wel naar Escobar zou brengen. Geen registratieapparatuur aan boord, maar goed ik wilde na zo’n flinke reis z.s.m. naar mijn verblijf voor de komende dagen, waar de overige bestuurders al waren gearriveerd. De rit was lang, niet vanwege de afstand maar wel vanwege het drukke verkeer, zeker 2 uur in file rijden. De chauffeur was een oude ziekelijke man. Kuchen, hoestten, rochelen. Ik heb alles gehoord, ik dacht soms dat hij het leven er bij in liet. Ik zag het bordje Escobar na ongeveer 1 ¾ uur gereden te hebben, de chauffeur stopte en gaf aan dat de rit 200 US dollar kostte of ik maar even wilde betalen. Ik had bij instappen 100 US afgesproken, gezien de lengte en duur van de rit, die mij al aangekondigd was.

200 US echt niet! Ik laat mij niet zomaar bij de benen nemen. Ik pakte mij telefoon, deed alsof ik belde en zei: “Policia Federal?”. De man naast mij hoorde ik zeggen: “No, no, no, no Policia”. Ik gaf aan dat hij mij moest afzetten bij het adres waar ik moest zijn. Ik blufte maar wat, want ik zat naast hem en mijn koffer lag in de kofferbak. Wat als hij mij eruit zette en ik mijn koffer niet kreeg. Schijnbaar was mijn bluf genoeg en zette hij mij af bij het voetbal complex, nadat hij eerst nog bij een benzinepomp gestopt was en nogmaals had geprobeerd mij alsnog 200 US dollar te laten betalen. Ik stapte uit de auto bij de pomp en gaf aan dat hij wel weg mocht rijden, schijnbaar was dat genoeg want volgens mij had hij wel door dat ik niet om te krijgen was en aan mijn kleding in de koffer zou hij niet veel hebben. Hoewel……..! Wel zonde van mijn pak die in de koffer zat. Uiteindelijk betaalde ik 100 US dollar en ik weet zeker dat het nog teveel was.

De begroeting met de overige bestuurders van de COM was allerhartelijkst. Zonder te slapen, ging het ’s middags direct naar de showhal. Een groot complex, met diverse hallen. Twee glazen koepels en een vierkante hal. In de glazen koepels bestond een gedeelte uit wedstrijdvogels en de andere hal uit commerciële stands en vogelverkoop. Deze hal was natuurlijk nog niet bezet, want er moest eerst gekeurd worden. Dat ging de volgende dag gebeuren. In feite was het een gecombineerde wedstrijd, de koepelhal bevatte wedstrijdvogels van de FOA (Federatie Ornitologia Argentina). De kampioenen uit die klassen werden overgeheveld naar de wereldshow in de vierkante hal. Hier diende ik dus ook een keuring te doen.

Ik mocht de pheao’s, grijsvleugels en mozaïeken in rood doen. Een gedeelte van de vogels waren die uit Europa. Dit was goed te zien want deze vogels mistten aan alle kanten bevedering of hadden geen staart. Niet vanwege slechte verzorging of gebrek aan aandacht, maar omdat deze vogels vanuit het ene werelddeel naar het andere werelddeel zijn gebracht en dus al in de ruiperiode waren voordat ze vervoerd werden. Ik kon deze vogels dus ook niet waarderen boven de 88 punten, zelfs nog vele malen lager. Deze vogels waren ingebracht met een doel en dat was verkoop. Voor mij onbegrijpelijk en een slecht idee. Ik heb mijn gedachten hierover ook geuit binnen de bestuurders van COM.

Buiten de vogels uit Europa natuurlijk ook prachtige vogels vanuit Argentinië en vanuit Uruquay. De vogels staan echter, vanuit het oogpunt van veterinaire regels per land opgesteld. Dit om ziekten te “voorkomen”, een farce natuurlijk. Maar goed, wat de autoriteiten voorschrijven, dat is gedaan. De kwaliteit van de vogels uit Midden-Amerika is bijzonder goed. Helaas mochten een aantal landen, weer vanwege de veterinaire regels niet insturen. Zo ontbraken de vogels uit Chili, Brazilië, Peru en Paraguay. Er werd twee dagen gekeurd, uiteraard met tablet en dat ging goed.

Na de keuring kon ik even rondkijken op het terrein. Het was weliswaar een vervallen geheel, maar zichtbaar een mooi complex geweest. Je moet er een beetje doorheen kunnen kijken. Er werd van alles neergezet en hetgeen echt Argentijns is werd voorbereid. Barbecue in de buitenlucht. De verkopers en commerciële stands kwamen en alles werd in gereedheid gebracht voor de opening en de show. Buiten allerlei mooie vogels in de natuur.

Wij, als bestuur COM, gingen vergaderen. Lange vergaderingen met veel vertalen, van Spaans naar Engels, van Italiaans naar Engels en van Frans naar Engels. Af en toe als iedereen tegelijkertijd sprak een Babylonisch geheel. De maaltijden deden we in de avond in de keuken van het voetbal complex, daar ga ik niet veel over schrijven want dat was ver beneden de maat en ik werd er zelfs beroerd van. Bij mijn vorige werkgever heb ik geleerd Cola en brood dan kom je weer op orde en dat heb ik dan ook maar weer toegepast.

Tijdens een van de dagen dat de organisatie de show ging gereedmaken voor de opening werd voor ons een toer door de stad georganiseerd. Schitterend om langs te gaan bij het stadion BOCA Juniors, de club waar Maradona begonnen is. Langs de vele tavernes waar de tango gedanst wordt ter opluistering van de lunch of het diner. De enorme begraafplaats in het centrum van de stad, waar o.a. Evita Perron begraven ligt. Schitterende gebouwen, schitterende indruk, wat een belevenis.

In de avond een fantastisch diner, maar ja ik was wat ziekelijk dus dat was wat minder, in een schitterend restaurant. Ik heb mij, leek mij het meest verstandig, aan de cola en wat brood gehouden. De volgende dag was dat te merken, want ik was redelijk opgeknapt.

De opening van de show was prachtig, muziek, een hoogwaardigheidsbekleder, toespraken en de COM hymne door een orkest gespeeld. Alles in de buitenlucht, daar was het warmer dan in de hal. De BBQ’s lagen vol met hompen vlees, gezien mijn gesteldheid op dat moment niet erg prettig. Na de opening door de commerciële hal, vogels in overvloed en wat voor vogels. Super gewoon! Af en toe dacht ik: “had deze vogels ingestuurd”. Rood bek (Urucum) kanaries in overvloed, gele kanaries zo helder en zuiver van kleur, kardinalen in geel en rood, kapoetsensijzen in diverse mutaties. Je wordt er hebberig van. Maar ja, het kan niet, het mag niet en dus gaat het niet door.

De laatste avond een gala-avond zoals wij die ook tijdens een Mondial in het Zuidelijk halfrond kennen. Net gedekte tafels, veel mensen, een show (met tango dans en zang) en uiteraard de vlaggen ceremonie. Ik moest Nederland vertegenwoordigen, dus uit volle borst het Wilhelmus en dus ook kippenvel. De volgende dag weer naar huis. Het was fantastisch!