COM Almeria (Spanje) een belevenis!

Door: Albert Zomer

Ergens begin september 2016 kreeg de Nederlandse Bond van Vogelliefhebbers via COM Nederland het verzoek van de COM om drie keurmeesters voor de secties D (kleurkanaries), E (postuurkanaries) en F (Tropen) te leveren voor de wereldtentoonstelling COM 2017 te Almeria (Spanje). Ook de toen nog bestaande Algemene Nederlandse Bond van Vogelhouders kreeg het verzoek om keurmeesters te leveren en wel voor de sectie D (kleurkanaries) en I (grasparkieten). In totaal dus vijf COM keurmeesters uit Nederland.

 

Het aantal keurmeesters welk gevraagd wordt aan een specifiek land heeft te maken met het aantal vogels welk door het land wordt ingeschreven voor een COM Mondial wedstrijd (gemiddeld genomen, exclusief een door dat land zelf georganiseerde Mondiale show). Landen, zoals Italië, Spanje, Frankrijk, maar ook onze zuiderburen leveren daardoor veel meer keurmeesters, omdat hun inzendingen voor een COM Mondial gemiddeld veel hoger liggen. Ook nu In Almeria hadden onze zuiderburen ongeveer 2500 vogels ingezonden, terwijl het aantal door Nederland ingezonden vogels de 900 nog niet haalde. Wil Nederland dus meer keurmeesters bij een wereldshow aan het keuren krijgen, dan zal het aantal inzendingen omhoog moeten. Ik begrijp echter dat het inschrijfgeld voor velen toch een grote rol speelt. Na in Rosmalen en nu in Almeria gekeurd te hebben durf ik voor de discipline waar ik mag keuren wel te stellen, dat het “Calimero” gedrag van sommige inzenders niet nodig is. In Nederland bevinden zich zeer zeker toppers onder de vogels, die de strijd prima aan zouden kunnen met vogels uit andere landen.

Eind september werd duidelijk dat ik aangewezen was, namens de NBvV, om vogels te mogen keuren in Almeria en wel voor de sectie D. Al snel werd ik op de hoogte gesteld dat namens de NBvV Francis Kriesels (sectie F) en Wim de Kraker (sectie E) en namens de ANBvV Kees Bink (sectie I) en Peter van Esch (sectie D) ook aangewezen waren. Een mooi clubje keurmeesters. Ik voelde me zeer vereerd om voor het eerst, in twaalf jaar COM keurmeesterschap, een buitenlandse COM Mondial te mogen keuren en dat in Spanje, een land die ik ondanks mijn bezoek aan veel andere landen, nog nooit had bezocht. Aangezien de NBvV de ambitie had om de COM Mondial 2019 te mogen organiseren, gelijk een mooie gelegenheid om ons ook op bestuurlijk niveau goed te verkopen.

 

Als keurmeesters was er één bijkomende verplichting, namelijk om op 16 januari ’s avonds deel te   nemen aan het verplichte OMJ congres in het hotel waar we ondergebracht zouden worden. Dus een vroege vlucht was noodzakelijk en wel de vlucht Amsterdam – Malaga met vertrek om 06.50 uur. Met verplichte inchecktijd, vooraf inchecken was niet mogelijk, en een reis van Almelo naar Amsterdam, dus vroeg uit de veren en dat na een week Nederlandse Kampioenschappen in Apeldoorn. Je moet er wat voor over hebben, nietwaar?

 

Om 03.45 uur heb ik collega Kees Bink opgepikt op een parkeerplaats bij Deventer. De reis naar Amsterdam ging voorspoedig en zonder files, ik was dat wel anders gewend in mijn werkzame leven. Op tijd waren we op Schiphol, om daar de rest van de groep te kunnen begroeten. Na het inchecken, veiligheidschecks, uittrekken van wat kledingstukken en een extra controle van één van de tassen van een collega (ik noem de naam niet, Kees), wat extra tijd in beslag nam, door naar de gate. Maar eerst koffie……!!! Gezellig genietend van een kop koffie werden wij verwelkomd door de speaker in de vertrekhal. “Mister Bink, de Kraker, van Esch, Kriesels en Zomer.  You’re delaying the flight, the gate will close”. Dat was een warm welkom, maar u begrijpt het al op een draf naar de gate en “Just in time”, naar binnen. Gelukkig kwam er nog een moeder met kind achter ons aan, dus wij konden de schuld niet meer krijgen van een vertraging. Het vliegtuig vertrok op tijd en na 15 minuten taxiën kwam deze abrupt tot stilstand om vervolgens gewassen te worden. Het bleek echter niets te maken te hebben met uiterlijke zuiverheid maar meer met ijsafzetting.  Met behulp van heet water werd het vliegtuig van ijs ontdaan. Vervolgens nog eens 15 minuten taxiën en daar gingen we…….op naar Malaga.

 

Het weer bij de landing in Malaga was aangenaam en de jassen konden uit. Er zou een chauffeur in de aankomsthal staan die ons zou transporteren. Er stonden er heel veel, maar niemand met het bordje van onze touroperator. Dus, zoals Nederlanders zijn, niet wachten maar op zoek. Na 45 minuten gezocht te hebben had Peter een bus gevonden met het bord van onze touroperator achter de ramen, maar……geen chauffeur te bekennen. Deze was op zijn beurt ons dus aan het zoeken. Na 15 minuten hadden we contact, een oudere chauffeur kwam aangesjokt, koffers werden ingeladen en we hadden de bus, geschikt voor ongeveer 18 man, voor ons alleen. De rit zou ongeveer 2 ½ uur zonder te stoppen in beslag nemen. Na ongeveer 45 minuten zagen en voelden wij dat de chauffeur hevig zat te knikkebollen achter het stuur en zelf in slaap viel. Peter van Esch schreeuwde hem wakker, waardoor de bus door de chauffeur met een ruk aan het stuur weer in het goede spoor werd gebracht. Hij was met de rechterwielen de berm al ingereden. In mijn militaire opleiding heb ik geleerd om slaap te pakken wanneer je maar kunt, want je weet nooit of zich op korte termijn opnieuw een mogelijkheid voordoet.  U begrijpt dat ik na dit voorval genezen was van mijn idee om te gaan slapen in de bus. Allen hielden we de chauffeur in de gaten en wakker.  Hij bracht ons verder prima naar hotel Portomagno in Aguadulce, waar de keurmeesters ondergebracht waren, ongeveer 20 km van Almeria. Na de gebruikelijke procedures van inchecken en legitimeren werden de kamers betrokken. Elke keurmeester een eigen kamer, wel een luxe, hiervoor is in het verleden dan ook de keurvergoeding afgeschaft.

 

Na ons opgefrist te hebben besloten wij de buurt even te gaan verkennen. Het was tenslotte lekker weer, dus een wandeling naar de haven was prima. Links en rechts werden vogels gespot en noemden Francis Kriesels en Kees Bink in het Latijns de planten op die we tegen kwamen. Ik dacht dat ze alleen verstand hadden van vogels. In de haven hebben wij bij een Belgisch restaurant op het terras, met het zonnetje erbij, maar wat gegeten. In Spanje dineert men pas rond en na 20.00 uur, dus het was wel noodzakelijk.

Het verplichte congres

Na hartelijke begroetingen, al dan niet met een stevige zoen op de wangen, werd in de lobby van het hotel verplicht, voor alle keurende keurmeesters, het congres van de OMJ vanaf 18.30 uur bijgewoond. Het was de bedoeling dat wij hier informatie kregen over de wijze van keuren, de samenstelling van koppels, etc. Helaas gebeurde niets van dat alles, o.a. door tijdsdruk. Het is gebruikelijk dat tijdens dit congres de verkiezingen voor functies in het OMJ gehouden worden. Dit liep, mijns inziens, volledig uit de hand door onvoldoende duidelijk gemaakte regels.

 

President-General Carlos Ramõa heeft inmiddels al aangekondigd dat dat voortaan anders zal gaan. Omstreeks 22.30 uur werd besloten de bijeenkomst af te breken, omdat er nog gedineerd moest worden en ik moet zeggen, het werd tijd. Verdere informatie m.b.t. de keuring zouden we de volgende dag krijgen. Na het eten een klein aperitief in de lobbybar, waar ook de Nederlandse convoyeurs binnenkwamen. Deze hadden er ook al een hele dag opzitten, dus de ontmoetingen waren hartelijk en gezellig. Onvoorstelbaar wat deze mensen doen om onze vogels zo mooi mogelijk voor de keuring gepresenteerd te krijgen. Hoewel het lijkt alsof de convoyeurs een vakantie hebben, blijkt de praktijk toch anders te zijn. Eerst met de bus naar het COM land, vervolgens uitkooien, schoonmaken, alle dagen voeren en helpen bij het voorbrengen tijdens de keuring en na afloop weer in omgekeerde volgorde het zelfde. Respect is zeker op de plaats voor deze mensen. Onder het genot van een borrel werden de laatste wetenwaardigheden besproken.   

De 1e keurdag

Het is dinsdag 17 januari en na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt met de bus naar de TT hal, althans dat was de bedoeling, ware het niet dat we vast kwamen te zitten in de lift van het hotel. Zeven man in de lift, iets omhoog en toen………….?  Geen beweging meer in te krijgen en nog erger de liftdeuren gingen ook niet meer open. De deuren zaten potdicht en waren handmatig ook niet te openen. We hoorden mensen in de hal, maar of zij door hadden dat wij vastzaten? Dus het alarm maar in werking gesteld. Geen reacties, na een flink aantal minuten en nog geen reactie, wederom de alarmknop geactiveerd. Een kabaal van jewelste, maar wederom geen reacties. Ik keek om me heen en zag de mensen in de lift al zweten. Ik ben zelf niet zo angstig aangelegd, maar ook ik voelde al zweetdruppels lopen waar ze eigenlijk niet hoorden te lopen. Ik heb in mijn werkzame leven in veel oorlogsgebieden gewerkt en zag de krantkoppen al: “Zeven keurmeesters in Spanje gestikt in lift!”. Het zal je maar gebeuren! Het begon wat benauwd te worden en het werd toch echt tijd dat wij uit de lift geraakten. Je probeert positief te blijven en een enkele grap werd al gemaakt. Na wat beweging in de lift gebracht te hebben, hij zakte iets, probeerde ik de deuren nog maar eens met enig geweld van elkaar af te krijgen. Gelukkig lukte dit, waarschijnlijk omdat de lift iets gezakt was. Er was niemand meer op de verdieping.  Het bleek dat het hotelpersoneel het alram wel gehoord had, maar naar de 9e verdieping was gegaan omdat men dacht dat wij daar vastzaten (het bordje boven de lift gaf 9e etage aan, dit terwijl wij vastzaten in de kelder). We zijn verder maar snel met de trap naar de lobby gegaan.   

 

Gelukkig konden we met de bus, die nog voor het hotel stond, mee naar de TT zaal. Een immense zaal met een begane grond en 1e etage, geweldig maar voornamelijk nog kaal. De standhouders waren druk nog aan het inrichten. We waren klaar voor het keuren, maar eerst de koppelindeling en bij de postuur- en kleurkanaries het trekken van enveloppen voor de kleuren en soorten die gekeurd dienden te worden bij de kanaries. Ik werd gekoppeld aan Manuel Casas Nuňez, een Spaanse collega. Hij sprak alleen Spaans en ik alles behalve Spaans, maar met handen en voeten kwamen we eruit. Na het trekken van een enveloppe de tafelindeling en bijbehorende vogels. Samen met Manuel mocht ik alle kobalt in zwart en agaat keuren, de zwart intensieven in rood en daarnaast de rubino’s en nog wat kleine series (367 vogels in totaal).

 

Zoals de meeste inzenders wel weten, wordt er op een COM wedstrijd wat strakker gekeurd. Een veertje verkeerd en weg is de vogel. De 1e dag lekker met de zon in de zaal, zodanig dat er karton boven onze tafel gehangen moest worden. De volgende dagen zouden echter heel anders zijn. De verzorging bestond uit een kopje koffie en een Spaanse belegd broodje (soort omelet van ei en aardappel), heerlijk. Maar dat was het dan ook voor de hele dag, m.u.v. een lunch rond 14.00 uur.

Het keuren met de tablet ging fantastisch, als de verbinding goed was. Op de tablet verscheen de te keuren serie, in enkeling of stammen. Deze werden aangeklikt en een voorgeprogrammeerd keurbriefje, welke standaard was ingevuld, kwam tevoorschijn.

 

De dag ging vlot voorbij en het samenwerken met de Spaanse collega Manuel ging voortreffelijk. Ik heb geen moment het idee gehad dat hij naar ringen keek. Samen hebben we de mooiste vogels aangewezen, zoals het hoort, zonder dat hierbij de herkomst een rol speelde. Wat hebben we mooie vogels gezien en wat had ik er graag wat in de koffer gestopt. Maar toch hebben we de eerste dag geen 95 punten gegeven, immers die punten gaan naar een in alle opzichten excellente vogel en die hadden we niet gezien. Rond 19.00 uur kregen we te horen dat we om 20.00 uur op het keurmeestergala werden verwacht. Manuel en ik moesten van de 367 nog 30 vogels keuren. Die zouden we bewaren tot de volgende dag. Snel met de taxi naar het hotel, opfrissen en omkleden en daarna met de bus weer terug naar het TT gebouw, waar ook het keurmeestergala gehouden werd.

 

We hadden het wel wat rustiger aan kunnen doen want het tijdstip van opening en aanvang werd wat later dan 20.00 uur, zoals in zuidelijke landen wel vaker het aanvangstijdstip verschuift. Het keurmeestergala was prima verzorgd. Een mooi ingerichte zaal, een tafel vol met glaswerk, bestek en serviesgoed en een prettige bediening. Er werd muziek gespeeld, foto’s gemaakt en speeches gehouden, de meeste trouwens in het Spaans. Alle keurmeesters werden tijdens het uitgebreide en goed verzorgde diner één voor één naar voren geroepen om door de voorzitter Roberto Rossi persoonlijk bedankt te worden. Elke keurmeester kreeg een diploma, als waardering voor de keuring en een mooie zilverkleurige OMJ speld in een luxe doosje. De avond werd opgevrolijkt met een leuk stukje muziek gespeeld door een kleine band. Een geslaagde avond, waar uiteraard nog even over nagepraat werd aan de bar van het hotel.

 

De 2e keurdag

Na opnieuw een goede nachtrust en dito ontbijt (veel te veel natuurlijk) opnieuw een keurdag (woensdag). Mijn Spaanse collega Manuel was ook weer present. Eerst de 30 overgebleven vogels van de vorige dag keuren en vervolgens kregen we opnieuw een enveloppe. Dit keer waren het er 276, waaronder ongeveer 130 vogels uit de Jaspis serie. Er waren veel dubbel factorige Jaspis vogels ingebracht, deze werden laag gewaardeerd, immers deze worden bij de COM niet gevraagd. Er zaten ook nu prachtige exemplaren, bij de wel gevraagde vogels. De keuring ging voorspoedig en tegen 15.00 uur waren we klaar. Ook nu was de verzorging matig (althans voorziening van koffie en een drankje). De zaal was ronduit koud en meerdere keurmeesters zaten met een dikke jas aan te keuren. Ik had mijn jas gelukkig ook meegenomen en ik heb deze heerlijk aangehouden. Handschoenen hadden ook welkom geweest.

Omdat een Franse collega het aantal vogels qua keuring niet aan kon werd ik door de voorzitter OMJ, Roberto Rossi gevraagd om nog wat extra vogels te keuren. Iets meer dan honderd. Het betroffen zwarteumo’s in geel en mozaïek zwartopaal in geel. Manuel moest nog een lange rit maken, dus die haakte af. Samen met de Duitse collega Olaf Hungenberg heb ik vervolgens ook deze vogels gekeurd. Al met al dus ongeveer 750 vogels in twee dagen. Wat een luxe als je dan op het NK te Apeldoorn er ongeveer 100 mag keuren en toch vinden sommigen dat teveel.

 

Al eerder gaf ik aan dat ik de eerste dag geen 95 punten heb gegeven, ook de tweede dag was het geven van 95 punten niet aan de orde.  De keurdagen waren voorbij en de keurende Spaanse keurmeesters waren al weer onderweg naar huis. Voor ons resteerde nog een laatste nacht in hotel Portomagno om de volgende dag te verhuizen naar hotel Elba in Almeria.

 

Verhuizen

Het hotel werd verlaten en met de bus werden we naar ons nieuwe onderkomen gebracht, zoals gezegd hotel Elba in Almeria. Het hotel waar ook de groep Toonen uit Nederland zou arriveren om tot zondag 22 januari te blijven. De groep arriveerde rond het middaguur en de begroeting was hartelijk. Er liepen veel bekenden bij en volgens mij waren daar zeer doorgewinterde COM bezoekers bij. Hotel Elba was prima, de kamers waren mooi en schoon. Er was tijd om even de stad in te gaan voor het inkopen van wat drinken en eten, om mee te nemen naar de TT zaal de volgende dag. In een soort shopping centrum konden we terecht voor wat eten en daar bevond zich tevens een ongelofelijk grote supermarkt. Spullen te kust en te keur. Wel honderd gedroogde achterhammen hingen ordelijk aan de wand. Wij lieten het bij water, cola en droge worst. In de parkeergarage van dit shopping centrum werd een winkel ontdekt, waar jonge puppies te koop werden aangeboden in vitrinekasten. Hoezo dierenwelzijn? Voor 375 euro een Jack Russel hondje. Nog meer rassen lagen ons zielig aan te kijken vanuit hun kleine verblijf, vol met papiersnippers. 

 

In Spanje eet men erg laat, daar knorren de magen schijnbaar pas rond 20.00 uur. Wij zijn dat niet gewend, dus al snel een fastfood restaurant opgezocht om de magen tot rust te brengen. In de avonduren hebben we dat ruimschoots ingehaald door bij een Spaans restaurant “Tango” heerlijk te gaan dineren, met de inmiddels ook gearriveerde heren Grefhorst en Tijhuis. U mag raden welk onderwerp we ’s avonds in de lobby van het hotel bespraken? Uiteraard ………..het ging over vogels.

De TT zaal

Vrijdag 20 januari 2017 naar de TT zaal, waar we twee dagen gekeurd hadden. De zaal was gereed en wat was die mooi ingericht. De TT zaal was verdeeld in twee lagen, waarbij de showvogels op de 1e verdieping opgesteld waren. De hele begane grond was voor de commerciële handel, inclusief de verkooppunten van de vogelhandelaren. Er was veel aanbod en bij sommigen op de wijze waarop wij dat in Nederland niet graag zien. Lopers vol met vogels van allerlei soort, maat en in grote hoeveelheden. Toch ook veel verkopers die wel bekend zijn met dierenwelzijn. Vogels netjes in kleine hoeveelheden in TT kooien, vogels in wat ruimere lopers, met zitstokken erin en voldoende gelegenheid om te eten en drinken. Hoewel ik de neiging had wat vogels te kopen, heb ik mij niet laten verleiden. Voor een vogelliefhebber toch een kunst. Voornamelijk het in Nederland krijgen van die vogels vormde de barrière. Als bestuurder vind ik dat je een goed voorbeeld moet geven, dus het onderhands regelen om toch vogels mee te krijgen heb ik daarom achterwege gelaten.

De showvogels zaten er perfect bij, alles in dezelfde witte kartonnen kooien, m.u.v. de wat grotere kromsnavels. Uniformiteit alom, rijen lang en daar ben ik wel van. Ook de kwartels zaten in kartonnen kooien, helaas niet de kwartels uit Nederland. Ongetwijfeld hadden de Nederlandse grondvogels diverse prijzen in de wacht gesleept. Ook dit keer waren alle vogels uit Turkije afwezig, net zoals tijdens de COM in Rosmalen. De Turkse COM had de papieren niet op orde en dus gingen deze vogels bij aankomst direct weer retour.

 

De vrijdag en zaterdag heb ik genoten van het bekijken van de vogels. Rijen kleur- en rijen postuurkanaries, maar ook de overige vogels waren het bekijken meer dan waard. Sommige keuzes voor prijswinnaars waren voor enkele bezoekers niet helemaal duidelijk. Ik heb me onthouden van mijn mening, want de keuring had immers twee dagen ervoor plaatsgevonden en de vogels zaten al wat langer in de kooien. Als keurmeester loop je dan ook even rond bij de vogels die jezelf gekeurd hebt, ook om te kijken of je wel de goede keuzes gemaakt hebt. Twee dagen na de keuring is dat echter niet helemaal reëel, hoewel je de toppers er altijd direct uithaalt. De verlichting in de zaal was goed, dus de vogels konden goed bekeken worden, helaas zonder catalogus, want die was nog niet klaar.  Uiteraard ook tijd doorgebracht bij de nieuwe mutaties, de Geelsnavel, Urucum, de Mogno, de London Fancy en de Geraldino. Ik kan niet zeggen of alles nu een aanwinst is, maar feit is dat er mooie exemplaren bij zaten. Ik heb me kostelijk vermaakt. Ik ben veel bekenden uit Nederland, maar ook uit andere landen tegengekomen. Uiteraard hebben wij de COM NLD stand bezocht.

 

COM bijeenkomst

Vrijdagmiddag werd in bijzijn van collegae van het NBvV hoofdbestuur een gesprek gevoerd met het COM bestuur. Een zware delegatie om zodoende te bewerkstelligen dat Nederland de Mondial 2019 toegewezen kreeg. Het werd al snel duidelijk dat men tevreden was met onze kandidaatstelling en over de data mogelijkheden waren we het snel eens. Hoewel nog niet officieel kregen we al de indruk dat onze kandidatuurstelling wel gehonoreerd zou worden. De definitieve bevestiging zou zaterdagmorgen tijdens de COM Management Comité bijeenkomst gegeven worden.

 

Zaterdagmorgen het COM congres met officiële mededelingen. O.a. dat Libanon als nieuw lid aan de COM organisatie werd toegevoegd. Hoewel ik niet bekend ben met het aantal vogelliefhebbers in Libanon, deed mij dat persoonlijk erg goed. Uiteraard omdat ik er in de oorlogsjaren van 1980 tot 1983 gewerkt en ook gewoond heb. Een fantastisch land, met evenzo fantastische mensen. Uiteindelijk werd door President-General Carlos Fernando Ramõa bekend gemaakt dat de COM tentoonstelling voor 2019 aan Nederland toegekend was en dat Turkije (Istanboel) zich kandidaat had gesteld voor 2021. U begrijpt dat de Nederlandse delegatie verheugd was over deze toewijzing.  Een foto van de delegatie en de President-General die de toewijzing met een handdruk bevestigde kon dan ook niet uitblijven. De COM shows voor de toekomst die definitief zijn, zijn Italië (Cesena) 2018, Nederland (Zwolle) 2019, Portugal 2020 en Turkije als kandidaat voor 2021.

Op zaterdagavond de traditionele gala avond. Hier moest voor ingeschreven worden en dat was keurig verzorgd. Ook nu begon de avond later dan gepland, maar de zaal was sfeervol ingericht en ook nu waren de tafels voorzien van de nodige glazen, serviesgoed en bestek. We werden vermaakt met indrukwekkende zang (solo artiest met een fantastische stem). Wat hij zong weet ik niet, maar het was geweldig. Het zullen vast romantische nummers geweest zijn. Vervolgens werden door dansgroepen de Tango en de Flamenco en dansen met castagnetten uitgevoerd. O ja, het eten was ook geweldig, dat zou je haast vergeten. Het spelen van de verkorte versies van de volksliederen was tevens respectvol en bezorgde mij zo links en rechts wel wat kippenvel. Ik had er wel een uurtje staan voor over, zoveel werden er gespeeld, waarbij de convoyeurs en prijswinnaars op het podium met de vlag het eerbetoon ondergingen.

 

Terug naar Nederland

Op zondag zat voor mij de COM Mondial 2017 erop. We werden met de bus gehaald. Dezelfde chauffeur van de eerste dag, maar nu wat meer helder. Hij bracht ons veilig naar het vliegveld. De vlucht terug naar Nederland ging voorspoedig en de thuiskomst allerhartelijkst.

 

Wat waren het fantastische keurdagen. Ik heb me uitstekend vermaakt en het was gezellig met de overige Nederlandse keurmeesters. Dat kan ook haast niet anders want ons bind één grote passie en dat is vogels. Het was allemaal niet helemaal perfect tijdens deze Mondial, maar een kniesoor die daarop let. Wij moeten het eerst maar eens beter zien te doen! Samen gaat ons dat lukken, in een nieuwe accommodatie te Zwolle. We hebben 2 jaar om ons erop voor te bereiden en bij uitkomst van “Onze Vogels” en het moment dat u dit verslag leest, zullen de nodige bijeenkomsten al hebben plaatsgevonden.

 

Als vogelliefhebber en kweker ben je het hele jaar bezig met je vogels, eigenlijk net zo “actief” als een atleet in welke sport dan ook. Een atleet traint het hele jaar om uiteindelijk trainingen beloont te zien worden in wedstrijden door het behalen van prijzen, dan wel het krijgen van eer. Voor een kweker is het niet anders. Je selecteert, stelt samen, kweekt jongen, maakt keuzes en traint de vogels om vervolgens het hoogst mogelijke te behalen. Vogels op een tentoonstelling genereert meerdere effecten. Naast het kunnen behalen van prijzen, plaats het onze hobby voor het voetlicht en worden mogelijk nieuwe leden geworven. Het is daarom belangrijk dat plaatselijke afdelingen voldoende vogels van u mogen showen. Zonder vogels geen aandacht en promotie van onze hobby. Ook de plaatselijke afdelingen hebben uw inschrijvingen meer dan nodig.