ISTANBUL TURKIJE 2021

Turkije mijn favoriete vakantieland. Mooi land, aardige mensen, prima hotels, goede verzorging dus genieten. Maar…….Turkije ook het land van de mooiste postuurkanaries. Het land waar de Turkse kwekers kunnen toveren met hun gekweekte vogels. Rustig, prachtige houding aannemend en dus een land om de eer te gunnen om een grote show te houden.

Helaas is Turkije geen  EU lid, dat ligt allemaal op politieke vlak en dus slaan we dat maar even over. Feit is dat hierdoor de prachtige Turkse vogels niet naar de Mondial kunnen komen, alle pogingen daartoe ten spijt. Om een betrouwbare gesprekspartner van de overheid te blijven hebben wij ons dus te houden aan de regels. Onze vogels zouden wel naar Turkije toe mogen naar een show, maar dat zou dan geen retourticket voor hen inhouden. Dus je zult ze daar moeten slijten en ja, wie wil dat?

Het idee werd opgevat om voor Turkije en de landen die tevens vallen onder dit dilemma, dus niet in kunnen sturen naar de Mondial als deze in Europa gehouden wordt een Intercontinentale Mondial te houden. Een prima idee, maar op voorhand verwachte ik er niet zo veel van, althans niet van de deelname van andere landen dan Turkije zelf. Het werd totaal anders!!!!

De show werd gehouden te Istanbul, onder de geldende COM voorwaarden en prijzensysteem. Met keurmeesters vanuit diverse landen, ook vanuit Nederland. O.a. een Tropen en Parkieten keurmeester werd van Nederland gevraagd en dus ook aangewezen. Helaas moest de parkietenkeurmeester verstek laten gaan op het laatste moment omdat de werkgever er een stokje voor stak mede i.v.m. Corona perikelen en een quarantaine die aan terug keer vast zat. Koen Zeeman werd als afgevaardigde uitgenodigd voor de sectie Tropen, omdat het sectiehoofd even met gezondheid te tobben had. Dus die uitnodiging werd dan tevens maar gecombineerd met het keuren in die sectie. Het mes sneed dus aan beide kanten.

OP 29 november vertrek vanaf Amsterdam. De reis verliep met horten en stoten, boven Turkije kwam het vliegtuig in een orkaan terecht en even dacht ik dat het voorgoed afgelopen zou zijn. Maar landen in Istanbul vergeet het maar. Er werd in stormachtig weer uitgeweken naar een op dat moment nog gesloten vliegveldje, ver buiten Istanbul. Eenmaal aan de grond, gelukkig maar, moesten wij blijven zitten tot dat het weer wat minder heftig werd. De grondtroepen hadden de trap al aangekoppeld en dus er uit in weer in wind, toen het even kon. Toen begon het lange wachten. Nadat we 2 uur gewacht hadden zonder enige vooruitzicht op beweging hebben wij, Koen Zeeman, Christian Lemee (COM penningmeester) en ik maar een taxi genomen. In stromende regen, geen hand voor ogen kunnen zien, een rit van 1,5 uur naar Istanbul. De taxichauffeur reed volgens mij met zijn telefoon (liefst twee), want die had ie constant in de hand.

Heel aangekomen in Istanbul bij het hotel was de ontvangst allerhartelijkst. De keurdersbijeenkomst was in de eetzaal al begonnen, maar dat mocht de pret niet drukken. Een schitterend hotel, waar de vogelliefde van af spatte. In de ontvangsthal een grote kooi met een zangkanarie en op bijna elke verdieping vogelkooien met wat vogels. De eigenaar bleek ook een vogelliefhebber en kweker te zijn en lid van de Turkse federatie. Hoe mooi kun je het hebben.

Ik kreeg een kamer met zicht op de Bosporus. Een breed water die Istanbul scheidt in een Aziatisch en Europees deel. Het water wat de verbinding vormt naar de zwarte zee, richting Rusland, het eiland De Krim en Ukraine. Een machtig hulpmiddel voor Turkije, want andere routes zijn er niet. In de vroege ochtend, de volgende dag zag ik zittend in het restaurant, dolfijnen zwemmen. Een grote groep, mogelijk schuilden zij tegen het stormachtige en onrustige water. Toen ik mijn camera snel ging halen, waren ze niet meer te vinden. Zul je altijd zien.

Na het ontbijt naar de showhal en wat voor een, gigantisch. Wat mooi, wat ruim en niet een (degene die wij in gebruik hadden), maar wel drie of vier en allemaal van hetzelfde kaliber. Nog meer onder de indruk raakte ik van de aanwezige vogels. Er waren er zo’n 8, maar van uitzonderlijke kwaliteit. Met name de postuurkanaries, van top klasse. Lancashires wel 250, Yorkshire zo’n 700, Glosters 700, AGI’s 200 en ga maar door. De kleurkanaries waren niet allemaal top, wit heeft hier wel een voorkeur. Postuur daar is men hier gek op. Ook 40 Rasmi waren aanwezig. Hiervan enkele uitzonderlijke exemplaren. Deze zouden de eerste keuring gaan doormaken voor de erkenning.

Ook grasparkieten, agaporniden en overige kromsnavels (niet zo veel) waren er aanwezig. Deze werden gekeurd door de ons bekende Pierre LHebo (uit Libanon) en Richard Lehmann (Duitsland). De tropische vogels waren ook redelijk vertegenwoordigd, met wat minder Europese cultuurvogels, zoals putters en goudvinken.

De keuring werd een spektakel stuk, het waren er teveel voor te weinig keurders, ik heb dus meegeholpen bij de voorselectie van de postuur, met name bij de AGI en uiteraard bij het afnemen van de keurexamens. Vogels uit Algerije en Tunesie waren twee dagen opgehouden bij de douane. Maar nadat zij vrijgegeven waren bleken hier toe alleraardigste exemplaren bij te zitten, die van het oponthoud helemaal niets gemerkt hadden. Dat het examen niet makkelijk was bleek omdat een vriend uit Libanon en een Turkse keurder gezakt waren. Spijtig genoeg, mede vanwege de effort die zij er ingestoken hadden.

Een hele belevenis met een fantastische verzorging in een aan de hal gekoppeld restaurant waar we naar toe moesten lopen. Het hotel zagen wij ’s avonds omdat we hiervoor opgehaald werden met een bus en het was wel even rijden.

Omdat mijn aanwezigheid maar kort zou zijn ben ik in de stromende regen de stad ingegaan, achteraf niet nodig geweest. Maar ik wilde natuurlijk iets van Istanbul zien. De blauwe Moskee (sultan Achmed moskee) en de AYASOFIA moskee, het centrum, het TOPKAPI Palace. Ik heb het aan de buitenkant gezien, schitterend, althans die dag. Snel weer retour naar het hotel voor het congres, hier werden belangrijke zaken besproken, zoals de dag er voor ook de Technische bijeenkomsten van de OMJ die via live verbinding te volgen waren vanuit alle COM landen.

De opening van de show was interessant en de NBvV voorzitter Klaas Snijder was inmiddels ook gearriveerd, met name voor ondersteuning bij het congres. Helaas moest voorzitter COM NLD Rein Grefhorst thuis blijven wegens een corona contact in de familie. Klaas heeft de stemming voor COM voorstellen verder gedaan. Erg belangrijk! Uiteraard ook op de show rondgelopen, toegezonden geworden, veel foto’s.

Op de dag voor vertrek was er ruimte om de City tour, maar nu met stralend weer, nogmaals te doen. Nu het TOPKAPI paleis in. Geweldig, wat een historie, adembenemend. De moskee wat fantastisch. Geen spijt om dit meegemaakt te hebben, wat een voorrecht.

De laatste avond het gala, met typisch Turkse eten, waar ik echt gek op ben. Turkse muziek, een buikdanseres en mannen die samen folkloristische dansen doen. Ik had zo meegedaan, als mijn been het had toegelaten. Maar mijn ongeval in 2019 heeft een behoorlijke invloed op hetgeen ik wel en niet meer kan. Maar goed ik kan het nog meemaken.

Wij hebben weer vrienden gemaakt en ik weet zeker dat wij hier nog eens terug komen.