DE EUROPESE SIJS

Sinds drie jaar worden in een buitenvolière (2 x 1.50 x 1.80), met als nachthok een gedeelte van een tuinhuisje, wat Europese cultuurvogels gehouden. Niet teveel, maar genoeg om van de zang plezier te hebben. Hieronder ook drie stelletjes van de Europese sijs, een paar goudvinken en een koppel putters. Omdat met drie stelletjes sijsjes  kweekresultaten, door onderlinge ruzies, uit zullen blijven, is een span in de volière, met het koppel goudvinken, geplaatst. De twee andere stelletjes zitten, samen met de putters, elk per koppel apart in kleinere vluchtjes in het tuinhuisje.

Over het algemeen kunnen sijsjeS, die zeer vredelievend zijn, goed in een volière geplaatst worden met goudvinken en zullen verdraagzaam met elkaar om gaan. Dit wordt ook beschreven in het nummer van "Onze Vogels" van augustus 2005, door Anne Reiding.

Bij mij was het echter anders. Er werd flink achter elkaar aan gejaagd, dus goudvinken eruit en putters erin. Dat ging wat beter en de rust kwam terug.

Dit jaar, 2006, wil ik iets over de zorgzaamheid van de sijsjes met u als lezer delen. Zoals gezegd in aparte vluchtjes waren twee stelletjes sijsjes en na de ruzie een koppel goudvinken geplaatst. Al snel ging een koppel sijzen over tot het maken van een nest en werden in totaal drie eitjes gelegd. Het is eind april en beslist nog niet al te warm. Na 13 dagen kwamen de jongen uit en deze wilde ik de 4^e dag ringen. Ik had de ringetjes al voorzien van een bruin plakbandje. Dit omdat de oude sijsjes, alles wat maar op rommel lijkt, uit de nestjes gooien. Dus mogelijk ook de ringen, met de jongen erbij. Een bruin plakbandje om de ring, voorkomt dat.

Tot mijn grote schrik zag ik dat het sijs popje, wat raar met de poot trok, toen ze op de stok zat. Bij nadere controle zag ik dat het ringpootje, net onder de ring, geamputeerd was. Het stompje was rood en had schijnbaar vlak ervoor flink gebloed. De ring zat er nog wel om. Balen dus, een mooie sijs pop, met jongen en dus nu pootje eraf. De pop durfde ik verder niet te vangen, bang dat ik was dat zij daarna niet meer terug zou keren naar haar nest, met de drie jongen.

De jongen werden toch maar geringd, in de hoop dat de man de jongen, als de pop het niet zou overleven, verder zou voeren. Maar hoe nu verder met de warmte van de jongen. Ik maakte me voor niets zorgen. De pop ging, nadat het nest was teruggehangen, netjes terug op het nest. Nu is het inmiddels juni, de drie jongen zijn groot en vliegen al rond. Hoe is het nu met de pop ??? Wel, de poot welke geamputeerd was, is genezen en mooi vleeskleurig. De ring is er inmiddels af gegaan (Ik hoop dat de A.I.D. hierin coulance betracht, als ze voor een controle langs komen) en schijnbaar heeft de pop er geen hinder van. Ze staat parmantig op de stok, tenminste als ze van het nest af is, want ze heeft inmiddels weer vijf bevruchte eitjes.

Het is begin mei en ik ben de pop kwijt van de sijs in de volière. Overal zoeken in de opgehangen nestjes en op de grond. Helemaal niets !!! Ik sluit de volière weer af en kijk vanaf de buitenzijde een conifeer in en zie de pop van het stelletje wat in de volière zit, mij aankijken, zittende in een prachtig rond nestje van kokos. Als later op de dag de sijs even van het nest is, zie ik vier mooie eitjes liggen. Ook deze komen 13 dagen later uit en de jongen worden door zowel de pop, als de man fantastisch gevoerd. De putters komen af en toe te dicht in de buurt, dus krijgen een dreigende houding van de sijs man. Rond 5 juni verlaten vier mooie jonge sijsjes, geringd en al, het nest. Ook hier zijn de ringen voorzien van een bruin plakbandje.

Het is 10 juni 2006 en wij staan op het punt te vertrekken naar Kiel (Duitsland) voor een 25 jarig jubileumfeest. Tot mijn schrik zie ik de deur van de buitenvolière openstaan, welles waar op een kier, maar toch. Bij controle zie ik, dat de putters nog in de volière zitten en ook de vier jonge sijsjes. Maar het ouder paar is weg. Een ramp natuurlijk, hoe moet je nu die vier jongen nog groot krijgen. Zelfstandig zijn ze nog niet. De tijd dringt om te vertrekken, maar niet voordat de putters uitgevangen zijn en de 4 jongen van de sijs in het nachthok zijn gezet. Buiten hoor en zie ik het ouder sijzen paar vliegen. Ze zitten in de boom bij het huis. Voor het invlieggat van het nachthok wordt gaas gespannen en de volièredeur wordt wijd open gezet. Een touw aan de deur van de volière, loopt naar de achterdeur van het huis. Mogelijk keert het ouder paar gedreven door de ouderlijke zorg nog weer terug naar de jongen.

Wij vertrekken en halverwege de rit wordt ik gebeld door mijn schoonvader. Ik had hem gevraagd om af en toe even te kijken of toch niet toevallig een sijsje was teruggekeerd. Inderdaad het mannetje was de volière weer ingevlogen en was de jongen druk aan het voeren door het gaas heen. De deur ging dicht en de man was dus weer terug. Helaas is de pop niet teruggekeerd naar haar jongen, maar ook deze zullen het overleven, want de man is nu extra druk in de weer met zijn jongen.

Als voer krijgen de sijsjes een wildzangmengeling van het Agrarisch Centrum Overijssel. Bij uitkomst van de eitjes eivoer, met een breedspectrum vitaminepoeder (AVES) en daarnaast pinky’s, zowel vers, als diepvries en als ik ze vind in de tuin of ook uit de diepvries miereneieren. De voliere is beplant met twee coniferen, buxus en een laurierstruik, zodat de vogels zich ook kunnen verstoppen, als het nodig is. Als bodem is klare zwarte grond, nog steeds aanwezig. De sijsjes mogen daar graag even wat scharrelen, evenals de kwartels.

Sijsjes, prachtige vogels, erg rustig en tam. Voer halen ze je uit de handen en zoals eerder omschreven heel erg zorgzaam. Een ding is wel belangrijk, de vogels moeten wel geringd zijn, met erkende en door het Ministerie van LNV toegestane ringen. Deze zijn o.a. verkrijgbaar via de NBvV, als u lid bent bij een afdeling.