“Er mag weer veel meer” zei Annechien Steenhuizen vanavond in het 8-uur journaal, ter introductie. Ze doelde natuurlijk op het Covid19 verhaal, maar we zijn er natuurlijk allemaal nog lang niet vanaf.
Daarentegen gebeuren er ook aardige dingen. Het heeft met vogels te maken, dus wil ik dit wel even met jullie delen.
Vriendin Sylvia op Bonaire, schreef ons over haar tamme Grijze Roodstaart papegaai (afkomstig uit Afrika) in relatie tot de in het wild voorkomende Bonairiaanse “Lora’s” (Geelschouder Amazone papegaaien) die haar huis steeds vaker komen bezoeken. Haar Grijze Roodstaart, “Yoka”, zette de veren op en nam een dreigende houding aan, tegen de wilde papegaaien die probeerden te naderen om zaden te pakken.
Amazona Barbadensis Rothchild . . . (Lora) . . .
Ik herinner me, dat in Holland deze “Amazone ‘s” de populaire naam in de handel hadden van: “Dubbele Geelkop Amazones”. Zoals wellicht bekend, heb ik een paar jaar in een dierenspeciaalzaak gewerkt, voordat ik in militaire dienst ging. Die “Dubbele Geelkop” (Amazona Barbadensis Rothchild) was een bijzonder gewilde papegaai, vanwege zijn imitatie-talent. Zijn interesse voor het nabootsen van de menselijke stem was een beetje af te lezen van de beweging van de ogen. Of liever gezegd de iris. De ogen gingen “bewegen” wanneer de vogel extra geconcentreerd was op de menselijke stem. Een verschijnsel wat goed te zien is, mits je voldoende dicht bij de vogel bent.
De reden waarom ik dit mede schrijf, is geïnspireerd op hetgeen Sylvia schreef over het “delen” van voedsel. Het al dan niet toelaten van de tamme vogel, dat de wilde vogels zaden (bij voorbeeld uit de voerbak) gaan meepikken.
Zo hebben wij hier in het hoogland een Ara bij Tizingal. Een gebied bij een kleine vulkaan in de buurt. Het dier zit daar al jaren. Het is een beetje een eenling.
Er wordt wel beweerd, dat hij ooit van Glenn Lee (wonende in het bos bij Bambito) is geweest. Een man (met een Chinese vader, vandaar de naam “Lee”) die in de Kanaalzone is opgegroeid. Ik heb Glenn er nooit over aangesproken, maar het verhaal klinkt om verschillende redenen niet erg aannemelijk. Hoe dan ook, hij vliegt hier in het wild.
Ara´s in een volière (of op een hanger) mogen aardig gevonden worden, maar het is nog mooier om ze in het wild te zien vliegen. In volle vlucht.
de Geelschouder Ara in Tizingal . . .
Ik heb hem (met tele-objectief) kunnen fotograferen tijdens het grint scheppen en zeven in het riviertje, zo herinner ik me.
het Tizingal-riviertje . . .
Wat was namelijk het geval: Ik heb voor vriend Miguel een aquarium gebouwd. (een verhaal apart; een bijzonder project). Hij wilde namelijk een in de wand ingebouwd aquarium hebben, zoals bij ons in de woonkamer. Het houden van vissen heeft een bijzondere waarde in de Chinese cultuur. Zo gezegd (ik houd het kort), zo gedaan, maar na de bouw moest de bak wel ingericht worden. Als bodembedekking dient grof rivierzand of grint te worden gebruikt. Ook de terrassen moeten ermee worden opgevuld. Hoe kom je aan grint of zand? Bij ons aquarium heb ik het grint kunnen kopen in de dierenhandel (Melo) in David. Een paar uur rijden hier vandaan.
$ 3,29 per zak . . .
Dat leek wel een “eenmalige aanbieding”, want daarna heb ik het product nooit meer in de handel gezien. Ook niet in de miljoenenstad Panamá City. Gezien de opdruk op de zakken handelde het hier om grint, geïmporteerd uit de VS.
Na onze mislukte zoekactie hebben we de bakens verzet en zijn gaan kijken bij de dierenwinkels in Costa Rica (Paso Canoas) maar ook daar zonder succes. De aquarium-hobby “leeft” hier niet.
Wat te doen als het grint niet in de winkels verkrijgbaar is? Ik wilde mijn project toch wel fatsoenlijk afmaken. Ik ben op aangeven van vriend Juan Theron eens in het riviertje gaan kijken te Tizingal. En ja hoor. We zijn daar gaan scheppen over de bodem op een doorwaadbare plaats en de bodem bleek bedekt te zijn met grint. Een dun laagje, maar toch
onze “handy man” Saoul aan het scheppen . . .
We leken wel op een stelletje goudzoekers. Dat grint bleek lang niet voor direct gebruik geschikt te zijn, want het was overwegend grof, maar grof grint is te zeven. We hebben er een hele expeditie van gemaakt. Het was zeker geen klusje voor één persoon, dus heb ik Saoul bereid gevonden om mij te helpen. Saoul timmert en last ook dingen in huis (fantastisch meubelmaker) maar kan eigenlijk alles wel. Niets is hem teveel. Gepakt en gezakt (met koffie, cola en koeken) zijn we met plastic containers en een paar scheppen en een grote zeef naar het riviertje gereden. Tijdens het zwoegen in het water kregen we bezoek van de Ara.
de Tizingal (geelschouder) Ara . . .
Hij bleef ons vanuit een boom gadeslaan. Een schitterend gezicht. Hij maakte daarbij een niet storend geluid. (want ze kunnen ook hun keel opzetten)
het gezeefde resultaat . . .
Uren hebben we daar doorgebracht.
het zeven van het “grijze goud” . . .
Op een ander moment waren we op de koffie bij Juan Theron, die een boerenbedrijf heeft in Tizingal. Ach, dat doen we een enkele keer, als we bij hem in de buurt zijn. Een uiterst vriendelijke man (oorspronkelijk uit Zuid Afrika) die bijzonder gesteld is op alles wat groeit en bloeit ( “wat altijd weer boeit” zou Bert Garthof zeggen ) en ook de Ara regelmatig op bezoek krijgt.
op de koffie bij Juan Theron . . .
Juan vertelde vol trots allerlei verhalen over de Ara. Een papegaai zonder naam overigens. Waar tref je dat nog.
eten bij de honden . . .
In onze aanwezigheid kwam de Ara aangevlogen. Hier, op de foto, had de Ara een stukje brood te pakken van de hond. Hij schijnt, volgens Juan, ook met de honden mee te eten uit de voerbak. Ze tolereren elkaar volkomen. Toen ik Sylvia ’s belevenissen las over de Bonairiaanse papegaaien, in een “ontmoeting” met haar tamme Grijze Roodstaart papegaai, schoot mij dit moment te binnen, waar ik toevallig ook een paar foto’s van kon maken.
Tot zover mijn associatie met het “delen” van voedsel tussen dieren.
Groetjes,
Erik
Volcán Panamá
P.S. Ik moet mij realiseren: De lezer vraagt zich wellicht af . . . . .
Miguel Lee Chang bij zijn trots . . .
. . . . en is het met dat aquarium-grint nog goed gekomen?