De volière van T. Nijenkamp

Aangezien ik in een rijtjeshuis woon en er daarnaast voor gekozen heb om tropische vogels te houden is mijn kweekruimte ingericht op de zolder van mijn woning. Een gedeelte van 3 x 3 meter is afgescheiden middels profielen, waarin plexiglas bevestigd is. Een deur, met glas geeft toegang tot mijn kweekruimte. In de ruimte heb ik aan de linkerzijde mijn volières gebouwd. Een volière van 1 x 1 x 180 hoog en een volière 1 x 1 x 1 hoog. Deze laatste is gedeeltelijk boven het trapgat gebouwd, zodat alle ruimte optimaal gebruikt is. Omdat ik alle kieren en naden goed dicht gewerkt heb, heb ik nagenoeg geen last van stof in de rest van de woning. Op zolder heb ik een aanrecht geplaatst met stromend water, dus met water door het hele huis hoeft ook niet. Dus geen gesmeer en gemak dient de mens.

In mijn kweekruimte bevindt zich tevens een wat smallere volière in een loze hoek, van 60 x 60 en 150 hoog. Verder heb ik tegen de wand 10 broedkooien staan van GEHU. Elke broedkooi heeft een afmeting van 80 x 40 x 40. Hier tegenover, naast de deur staat tevens 3 broedkooien van dezelfde afmetingen, als eerder genoemd. Het makkelijke van GEHU kooien is, dat ze makkelijk te onderhouden zijn en het front zodanig gemaakt is dat links of rechts in de bovenhoek een nestkast naar binnengeschoven kan worden, via een soort rails. Ook de makkelijk schoon te houden lades zijn, net als de rest van de kooi, van kunststof voorzien.

De temperatuur is vrij constant en houd ik op rond de 18 – 20 graden. Een zolderraam, voorzien van horgaas, kan regelmatig open, zodat mijn ruimte voorzien wordt van verse frisse lucht.

Al jaren, ongeveer 27, kweek ik met de Australische Gouldamadines. Prachtige felgekleurde vogels, die als je zo ziet, net met een verfpaneel getekend zijn. In het begin van de hobby kwamen er natuurlijk weinig mutanten voor. Langzamerhand werden er steeds meer mutanten gekweekt, meestal vanwege commerciële belangen. Ook ik heb, samen met een van mijn mede afdelingsleden Adri Heino, bijzondere exemplaren van de Gouldamadine gekweekt.  

Ik kan me nog herinneren dat ongeveer 18 a 20  jaar geleden een blauwe Gouldamadine door ons werd gekweekt. Iemand op de afdeling ver spraak zich over de waarde van die vogel tegen een journalist. Het gevolg was dat dit in de krant kwam en dat wij voor de veiligheid tijdens de tentoonstelling in het clubgebouw moesten blijven slapen. Toen sprak je over een waarde van 1200 gulden van dat vogeltje.

Door privé omstandigheden heb ik tijdelijk geen vogels kunnen houden, maar toen die mogelijkheid er wel weer was, keerde ik onmiddellijk terug naar mijn oude liefde de Australische Gouldamadine, echter nu op wat beperktere schaal. In het verleden was een hok met honderden Goulds bij mij niet vreemd. Gezien de ruimte die nu ter beschikking is, beperkt het aantal nu tot maximaal 15 koppels. Ik kweek hoofdzakelijk met de wildkleur, echter enkele mutanten bevolken ook mijn hok.

Ik doe aan natuurkweek, dat wil zeggen dat ik geen Japanse meeuwtjes gebruik om mijn Goulds eieren uit te laten broeden en vervolgens de jongen te laten op voeren. Ik denk dat dat ook niet nodig is. Goulds zijn makkelijke vogels, kunnen hun jongen heel goed zelf grootbrengen en ik ken liefhebbers die de Goulds gewoon buiten houden, ook al ligt er sneeuw.  

Gouldamadines kunnen niet in een en dezelfde ruimte gehouden worden met kanaries, dit geldt ook voor de overige Australische prachtvinken met kanaries. Enkele jaren geleden, na een grote sterfte onder de kanaries hebben wij binnen de afdeling hier onderzoek naar laten verrichten door een laboratorium. Dus kanaries en goulds niet samen in een ruimte en dan gaat alles prima.